زندگی زیباست اگر

زندگی زیباست اگر

این مردم،دانه های دلشان پیدابود.

درمیان تاریکی،ریشه ها را میدیدند.

مثل سهراب،برای بته ی نورس مرگ،آب را معنی میکردند

غم ها را گل میکردندوپلی می زدند از خودتا صخره دوست

خوابهاشان سبک،ابرنیایش هاشان بلند،تا تراویدن راز ازلی

چه زیباست آنوقت بوته ی زیست

برکنیم ریشه بی شوری ودراریم مرداب را به تپش

بدویم تاته بودن.

چون جویبار، آیینه روان باشیم

باهم از پیچ و خم سبز گیاه،تا ته پنجره بالا برویم

وببینیم خدا،پشت این پنجره هاست

لای این شب بوها،پای آن کاج بلند

روی آگاهی آب،روی قانون گیاه..

برویم و برویم وبیکرانی رازمزمه کنیم.

وبدانیم که خدا در همین نزدیکی هاست..

وچه زیباست آنوقت

 لمس شب،سایه روشن ها،ساقه ی سبز وجود،فرصت سبز حیات