روزگار غریبی است!
آری! روزگار غریبی است!
روزگاری است که ...
*بزرگراه‌های وسیع‌تر بنا کرده‌ایم اما تنگ‌نظرتر شده‌ایم
*تا ماه رفته و برگشته‌ایم اما حاضر نیستیم برای یک آشنا از یک سوی خیابان به آن سو برویم
*ساختمان‌های بلندتر ساخته‌ایم اما افق دیدمان کوتاه‌تر شده است. تنها به زندگی، سال‌های عمرمان را افزوده‌ایم و نه زندگی را به سال‌های عمرمان
زمانه ما
*زمانه انسان‌های بلند قامت اما کوته‌نظر و دون‌همت است.
*زمانه تحصیلات عالیه و خلقیات دانیه است.
*زمانه ارقام، اعداد و کمیات است و نه اصول و ارزش‌ها!
عصرِ ما
*عصر خانه‌های شیک‌تر و رویایی‌تر اما خانواده‌های از هم دور و همخانه‌هایی ناآشنا است!
*عصری است که دغدغه‌ها و چالش‌های بیشتری داریم اما نیایش و مناجات کمتری داریم.
*پیامک‌ها را در لحظه می‌گیریم و برای دیگران می‌فرستیم اما پیام‌های روشن آسمانی را نمی‌گیریم.
اما این سزاوار ما نیست.
زندگی فقط زنده ماندن نیست، بلکه زنجیره‌ای از لحظه‌های ناب رویش و رویش دوباره است. این رویش محتاج هوای پاک و تازه است. هوای تازه معنویت، زیبایی، دانایی و نیکویی. پنجره‌ای گشوده باید که چنین هوایی را فراهم آورد و اینک یک پنجره!
