حدیث قدسی

 آنکس که مرا طلب کند می‌یابد آنکس که مرا یافت می‌شناسد آنکس که مرا شناخت دوستم می‌دارد آنکس که دوستم داشت به من عشق می‌ورزد آنکس که به من عشق ورزید من نیز به او عشق می‌ورزم آنکس که به او عشق ورزیدم می‌کشم او را آنکس که او را بکشم خونبهایش بر من واجب است و آنکس که خونبهایش بر من واجب است پس من خود خونبهایش هستم

وصیف زیبای ملا صدرا

توصیف زیبای ملا صدرا

... خداوند بی‌نهایت است و لامکان وبی‌زمان 

  اما به قدر فهم تو کوچک می‌شود

 و به قدر نیاز تو فرود می‌آید

 و به قدر آرزوی تو گسترده می‌شود

 و به قدر ایمان تو کارگشا می‌شود

 و به قدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می‌شود...

پدر می‌شود یتیمان را و مادر

 برادر می‌شود محتاجان برادری را

  همسر می‌شود بی‌همسرماندگان را

  طفل می‌شود عقیمان را

 امید می‌شود ناامیدان را

  راه می‌شود گمگشتگان را

 نور می‌شود در تاریکی ماندگان را

  شمشیر می‌شود رزمندگان را

  عصا می‌شود پیران را

  عشق می‌شود محتاجان به عشق را

 ...

 خداوند همه چیز می‌شود همه کس را...

  به شرط اعتقاد، به شرط پاکی دل، به شرط طهارت روح، به شرط پرهیز از معامله با ابلیس

 بشویید قلب‌هایتان را از هر احساس ناروا

 و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف

 و زبان‌هایتان را از هر گفتار ناپاک

 و دست‌هایتان را از هر آلودگی در بازار...

 و بپرهیزید از ناجوانمردی‌ها،ناراستی‌ها، نامردمی‌ها!

 چنین کنید تا ببینید خداوند چگونه

 بر سفره شما با کاسه‌ای خوراک و تکه‌ای نان می‌نشیند

  در دکان شما کفه‌های ترازویتان را میزان می‌کند

 و در کوچه‌های خلوت شب با شما آواز می‌خواند...

  مگر از زندگی چه می‌خواهید که در خدایی خدا یافت نمی‌شود ...؟

فروغ فرخ زاد

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد
به جویبار که در من جاری بود
به ابرها که فکرهای طویل ام بودند
به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من
از فصل های خشک گذر می کردند
به دسته های کلاغان
که عطر مزرعه های شبانه را
برای من به هدیه می آورند
به مادرم که در آینه زندگی می کرد
و شکل پیری من بود
و به زمین که شهوت تکرار من
درون ملتهب اش را از تخمه های سبز می انباشت
سلامی دوباره خواهم داد
....

زندگی و عشق

 سلام عاشقانه

همترانه! یاد من باش بی بهانه یاد من باش وقت بیداریِ مهتاب، عاشقانه یاد من باش...

ازکسی که دوستش داری ساده دست نکش شاید دیگه هیچ کس رو مثل اون دوست نداشته باشی از کسی هم که دوستت داره بی تفاوت عبورنکن چون شاید  هیچ وقت هیچ کس تورو مثل اون دوست نداشته باشه...

گزیده ای جالب از قابوس نامه

 

اما تو جهد کن که عاشق نشوی ؛ اگر گرانی و اگر لطیف از عاشقی بپرهیز که عاشقی با بلاست خاصه به هنگام مفلسی که هر مفلسی که عاشقی ورزد معاینه در خون خویش سعی کرده باشد . پس خویشتن را نگاه دار و از عاشقی پرهیز کن که بی خودان از عاشقی پرهیز نتوانند کردن. از آنچه ممکن نگردد که به یک دیدار کسی بر کسی عاشق شود. نخست چشم بیند، آنگه دل پسندد.چون دل را پسند اوفتاد، طبع بدو مایل شود. چون طبع مایل گشت، آنگاه دل متقاضی دیدار او باشد . اگر تو شهوت خویش در امر دل کنی و متابع شهوت دل گردانی باز تدبیر آن کنی که یک بار دیگر او را ببینی، چون دیدار دوباره شود میل طبع بدو نیز دوباره شود و هوای دل غالب تر گردد پس قصد دیدار سوم کنی. چون سوم بار دیدی و در حدیث آمدی، سخنی گفتی و جوابی شنیدی، خر رفت و رسن برد . پس از آن اگر خواهی که خویشتن را نگاه داری نتوانی که کار از دست تو در گذشته بود. هر چه روز بود عشق تو بر زیادت بود بضرورت تو را متابع دل می باید بود . اما اگر به دیدار اول خویشتن نگاه داری، چون دل تقاضا کند خرد را بر دل موکل کنی تا بیش نام وی نبرد، خویشتن به چیزی دیگر مشغول همی داری، و چشم از دیدار وی بربندی که همه رنج یک هفته بود بیش یاد نیاید، زود خویشتن را از بلا بتوانی رهانیدن. ولکن این چنین کردن نه کار هر کسی باشد، مردی باید با عقلی تمام که این علت را مداوا تواند کردن. از آنچه عشق علتی است چنان که محمد بن زکریا گوید در تقاسیم العلل که سبب علت عشق و داروی عشق چون روزه داشتن پیوسته بود، و بار گران کشیدن، و سفر دراز کردن، و دایم خویشتن را در رنج داشتن، و آنچه بدین ماند.