سلامت و نقش تعالیم اسلامی در مواجهه در بحران ها

در متن تعالیم قرآنی، روش‌هایی برای مقابله با ناکامی‌ها و سازگاری با سختی‌ها ذکر شده که آنها را در سه بخش «روش‌های شناختی، روش‌های رفتاری و روش‌های عاطفی» می‌توان تقسیم‌بندی کرد. روش‌های شناختی بر شناخت‌های فرد نسبت به جهان و زندگی فردی و اجتماعی تأکید می‌کند، فرد با استفاده از شناخت‌ها درصدد مقابله با تنیدگی‌ها برمی‌آید و با استفاده از توانایی فکری و ذهنی خود، با مشکل برخورد می‌کند. ایمان به خدا، بینش فرد نسبت به وقوع سختی‌ها و مشکلات و توکل به خدا از جمله روش‌های شناختی است. در روش‌های رفتاری، دستورات و توصیه‌های علمی، از جمله آداب برخورد و رفتار متقابل مورد نظر است. برای مثال صبر و خویشتن‌داری و ازدواج و روابط خانوادگی از جمله روش‌های رفتاری محسوب می‌شود. همچنین ارتباط قلبی و به یاد خدا بودن در روش‌های عاطفی متبلور می‌‌شود. دعا، نماز و توسل، برخی از مواردی است که در روش‌های عاطفی می‌توان یافت. .....

«عشق» و میل به زندگی

عشق عبارتست از رغبت جدی به زندگی و پرورش آنچه بدان مهر می ورزیم. عشق یعنی حمایت، احترام و علاقه دو انسان به یکدیگر. عشق یعنی بودن در کنار دیگری و همراهی کردن او در تمام فراز و نشیب ها، شادی ها و ناکامی ها. عشق یعنی درک کردن و صبر داشتن.

 

حتمااین پست را در ادامه مطلب بخوانید...

خدا با ماست

من این روزا یه حال دیگه ای دارم
همیشه هیچ وقت این طور نبودم
همیشه نیمه ی خالی رو می دیدم
به فکر نیمه های پر نبودم
همیشه فکر می کردم زمین پسته
خدارو سوی قبله میشه پیدا کرد
همین دیروز سمت این حوالی بود
یکی در زد خدا رفتو درو وا کرد
من این روزا یه حال دیگه ای دارم
جهان من لباس تازه می پوشه
من و تو دیگه تنها نیستیم
چون که خدا با ما نشسته چای می نوشه
ملخ افتاده توی خرمن گندم
منم مثله همه از کار بی کارم
به جای داس شونه تو دستامه
فقط به فکر گندم زار موهاتم
اگه بارون به شیشه مشت می کوبه
بیا اینجا بشین کنار این کرسی
خدا با دست من دستاتو می گیره
تو از چشم خدا حالمو می پرسی
نه این که بی خیال مزرعه باشم
دیگه از باد پاییزی نمی ترسم
نگو این اسیاب از پایه ویرون شد
 

خدا با ماست از چیزی نمی ترسم...

باور نکن تنهاییت را

باور    نکن    تنهاییت    را       من در تو پنهانم  تو در  من

از من به من نزدیک تر  تو         از  تو به  تو  نزدیک   تر  من

باور    نکن    تنهاییت     را        تا  یک  دل  و  یک  درد داری

تا در  عبور از کوچه ی عشق      بر دوش هم سر  می گذاریم

دل   تاب   تنها یی  ند ا ر د        باور    نکن     تنهاییت    را

هر  جای این دنیا  که  باشی     من  با  تو ا م   تنهای   تنها

من با توام هر جا که هستی      حتی  اگر   با   هم   نباشیم

حتی اگر  یک  لحظه  ی   روز      با هم در این  عالم  نباشیم

این  خانه  را  بگذار  و   بگذر        با من  بیا  تا  کعبه  ی  دل

باور    نکن      تنهاییت   را          من با  توام منزل  به  منزل

باید عشق را خوب دید

وبه آن محبت کرد تا سبز شود 

                    

زندگی زیباست اگر

زندگی زیباست اگر

این مردم،دانه های دلشان پیدابود.

درمیان تاریکی،ریشه ها را میدیدند.

مثل سهراب،برای بته ی نورس مرگ،آب را معنی میکردند

غم ها را گل میکردندوپلی می زدند از خودتا صخره دوست

خوابهاشان سبک،ابرنیایش هاشان بلند،تا تراویدن راز ازلی

چه زیباست آنوقت بوته ی زیست

برکنیم ریشه بی شوری ودراریم مرداب را به تپش

بدویم تاته بودن.

چون جویبار، آیینه روان باشیم

باهم از پیچ و خم سبز گیاه،تا ته پنجره بالا برویم

وببینیم خدا،پشت این پنجره هاست

لای این شب بوها،پای آن کاج بلند

روی آگاهی آب،روی قانون گیاه..

برویم و برویم وبیکرانی رازمزمه کنیم.

وبدانیم که خدا در همین نزدیکی هاست..

وچه زیباست آنوقت

 لمس شب،سایه روشن ها،ساقه ی سبز وجود،فرصت سبز حیات